SPIRIT Action Raamwerk

Wat is het Spirit Action Raamwerk?

Overheden erkennen in toenemende mate de informatieve waarde van onderzoeksbevindingen voor het vormgeven en implementeren van beleid. Hoewel dit een belangrijk kanaal kan zijn voor de doorwerking van onderzoek, gebeurt dit niet vanzelf. Overheden proberen daarom via diverse strategieën het gebruik van onderzoeksbevindingen in hun organisaties te bevorderen.

Het gebruik van onderzoeksbevindingen voor beleidsvorming en -implementatie is een gecompliceerd proces waarin diverse actoren, motivaties en dynamieken een rol spelen. Het SPIRIT Action-raamwerk biedt via een overkoepelend raamwerk inzicht in hoe onderzoeksbevindingen beleidsvorming en -implementatie informeren. Dit raamwerk ontleent zijn naam aan de evaluatie- en interventiestudie waarin het ontwikkeld werd (‘Supporting Policy In health with Research: an Intervention Trial’).

Het SPIRIT Action-raamwerk weergegeven in de onderstaande afbeelding valt uiteen in twee delen. De bovenste helft van het figuur geeft een overzicht van de verschillende beleidsinvloeden weer. Dit deel van het figuur positioneert daarmee de beleidsinvloed van onderzoeksbevindingen in de bredere context, en herinnert de gebruiker eraan dat er veel meer invloeden zijn die direct of via interacties met elkaar invloed hebben op beleid. Om inzicht te verkrijgen in de interacties tussen deze actoren en invloeden kan onder andere gekeken worden naar het Flows of Knowledge-raamwerk.

De onderste helft van het figuur vormt de praktische kern van het SPIRIT Action-raamwerk en zoomt in op hoe onderzoeksbevindingen beleidsinvloed kunnen realiseren. Hierin worden vier opeenvolgende stappen onderscheden:

1. Katalysatoren: De primaire taak van beleidsmakers is het ontwikkelen en implementeren van overheidsbeleid. Niet zozeer het wel of niet meenemen van onderzoeksbevindingen hierin. Het raamwerk veronderstelt dat er een katalysator is die het gebruik van onderzoeksbevindingen door een beleidsmaker opgang brengt. Bijvoorbeeld een behoefte aan informatie om een specifiek probleem bij het ontwerpen van beleid of programma’s te beantwoorden, of om te helpen bij het ondersteunen van een pleidooi voor financiering of publieke overtuigingskracht. De katalysator zou ook overtuigende nieuwe onderzoeksresultaten kunnen zijn die een andere of aangepaste beleidsagenda suggereren.
2. Capaciteit: de interne capaciteiten van overheidsorganisatie bepaalt vervolgens in hoeverre de katalysator er ook voor zorgt dat er daadwerkelijk met onderzoeksbevindingen aan de slag wordt gegaan. Capaciteit omvat: (1) de waarde die door de organisatie en het personeel aan onderzoek wordt gehecht, (2) de instrumenten en systemen waarover de organisatie beschikt om onderzoeksbetrokkenheid te ondersteunen en (3) de vaardigheden en kennis van het personeel.
3. Interacties met onderzoeksbevindingen: als een overheidsorganisatie over voldoende capaciteit beschikt, zal het personeel eerder geneigd zal zijn om deel te nemen aan onderzoek. Hierin worden vier niveaus onderscheiden om (1) onderzoek te raadplegen, (2) onderzoek te beoordelen, (3) onderzoek te laten uitvoeren of (4) interactie met onderzoekers. Deze vier ‘engagementacties’ slaan een brug tussen het potentieel dat wordt weerspiegeld in capaciteit om onderzoek te gebruiken en de uiteindelijke toepassing.
4. Onderzoeksgebruik: interactie ondernemen met onderzoek en de daadwerkelijk toepassing op beleid is niet hetzelfde. Wel geldt dat hoe sterker de interactie met de onderzoeksbevindingen, hoe groter de kans is dat de toepassing ook plaatsvindt. Hierin worden vier verschillende wijzen onderscheiden: (1) conceptueel voor ideevorming, (2) instrumenteel voor het ontwerpen van beleidsinterventies, (3) tactisch om (al) gemaakte keuzes te rechtvaardigen, (4) gedwongen om aan interne richtlijnen te voldoen. Dit kan plaatsvinden in vier fasen van beleidsontwikkeling: (1) ter ondersteuning van het opstellen van de beleidsagenda, (2) beleidsontwikkeling, (3) implementatie of (4) monitoring en evaluatie.

Hoe gebruik je het SPIRIT Action Raamwerk?

Het SPIRIT Action-raamwerk biedt een procesmatig inzicht in hoe onderzoeksbevindingen hun weg vinden naar beleidsvorming en -toepassing. Er is geen directe werkvorm beschreven, maar het SPIRIT Action-raamwerk kan gebruikt worden als startpunt voor het kijken naar barrières in hoe onderzoeksbevindingen hun weg vinden naar beleid. Door in kaart te brengen waar in de keten barrières vallen, kan er gekeken worden naar strategieën die deze barrières kunnen verhelpen.

Hiervoor kan onder andere de onderstaande structuur gehanteerd worden. Eerst wordt er op basis van het SPIRIT Action-raamwerk geïdentificeerd waar de bottleneck zit. Als bijvoorbeeld blijkt dat ‘de organisatie en het personeel weinig waarde zien in het gebruik van onderzoeksbevindingen’, dan kunnen er gerichte activiteiten opgezet worden om dit te adresseren. Bijvoorbeeld door het stimuleren van leiders binnen de organisatie om het belang van het gebruik van onderzoeksbevindingen beter uit te dragen. Als hiermee in de organisatie een belangrijkere waarde wordt gegeven aan het gebruik van onderzoeksbevindingen, dan kan dit op het termijn bijdragen aan een beter gebruik van onderzoeksbevindingen door de organisatie.

Waar komt het SPIRIT Action Raamwerk vandaan?

Het SPIRIT Action-raamwerk is tussen 2011 en 2013 in Australië ontwikkeld in het kader van een interventie- en evaluatiestudie genaamd SPIRIT (Supporting Policy In health with Research: an Intervention Trial) en voor het eerst beschreven in 2015 door Sally Redman et al. in het tijdschrift Social Science & Medicine.

Een uitgebreide literatuurstudie naar de factoren die een rol spelen bij het gebruik van onderzoeksbevindingen in beleid vormde het startpunt voor de ontwikkeling van het raamwerk. Vervolgens is er via interviews en verdere literatuurstudie iteratief gebouwd aan het Action-raamwerk waarbij er goed werd gekeken naar of het raamwerk voldeed aan de eisen waaraan een bruikbaar Action-raamwerk moet voldoen.